قطاری که به مقصد خدا میرفت

لختی در استگاه دنیا توقف کرد و پیامبر رو به جهان کرد و گفت:مقصد ما خداست

کیست که با ما هسفر کند؟

کیست که رنج و عشق را تام با هم بخواهد ؟

کیست که باور کند دنیا ایستگاهیی است برای گذشتن ؟

قرنها گذشت اما از بیشمار ادمیان جز اندکی بر این قطار سوار نشدند

از جهان تا خدا هزار ایستگاه بود در هر ایستگاه قطار میستاد وکسی کم میشدقطار میگذشت و سبکتر میشد

زیرا سبکی قانون راه خداست

قطاری که به مقصد خدا میرفت به بهشت رسید پیامبر گفت اینجا بهشت است .مسافران بهشتی پیاده شدند

اما اینجا ایستگاه اخر نبود

مسافرانی که پیاده شدند بهشتی شدند اما اندکی باز هم ماندند و قطار دوباره راه افتاد و بهشت جا ماند انگاه

خدا روب ه مسافرانش کرد و گفت :درود بر شما راز من همین بود

انکه مرا خواهد در ایستگاه بهشت پیاده نخواهد شد

..........و ان هنگام که قطار به استگاه اخر رسید نه قطاری بود و نه مسافری

اما من میدانم خدا در همین نزدیکی هاست ....

و تو میتوانی هر روز در قلبت به ملاقات بروی

                                               راستی سلام ما را هم برسان

..........................

گفتم چرا قلبم دگربا تار زلفت گیر نیست ؟

                            سر بر زمین افکند و گفت :

                                           خود کرده را تدبیر نیست

                                                      گفتم که اقا گوییا افتاده ام از چشم تو؟

                                                                           سر بر زمین افکند و گفت:

                                     مولا زنوکر سیر نیست